aankomst en de eerste weken
Door: amber
Blijf op de hoogte en volg Amber
18 Mei 2014 | Verenigd Koninkrijk, Auchterarder
Lieve Allemaal,
Hier de eerste echte mail vanuit Schotland. Waar zal ik eens beginnen? Bij het begin is misschien wel zo makkelijk.
Op vrijdag 25 april kwamen Michèle en ik aan op Gleneagles. In de regen. Was gelijk een ‘warm’ (NOT) welkom. We moesten ons melden bij de receptie waar we door iemand van het strathearn werden rondgeleid en naar onze kamer gebracht. Die kamer is niet zo heel veel. Zeg maar niks. Er staat een bed, een kast en een bureau en meer pas er ook niet in. Klein badkamertje ernaast gepropt, et voila iedereen heeft zo zn eigen kamer. ’s Avonds hebben mies en ik heerlijk een fles rose champagne geopend om t begin van t einde te vieren.
De volgende dag zijn we naar Perth gegaan. Nee niet in Australië maar in Schotland. Het is een stad een halfuur/ drie kwartier bij ons vandaan met de bus. Daar hebben we heerlijk geluncht en rond gewandeld. Alleen toen moesten we de bus nog naar huis vinden. Blijkbaar rijd die dus niet zo vaak en met niet zo vaak bedoel ik 1 x in de twee uur in t weekend als je geluk heb. Op zondag ben je al helemaal de Sjaak. Maar godzijdank wezen twee oudere dames ons de weg daar de bushalte en konden we daar na 45 min wachten met de bus naar huis. Op Gleneagles aangekomen ( de bushalte is voor de deur van het personeelsverblijf ) was daar Noortje ! het andere meisje van onze school we hebben heerlijk genoten van het avondeten in de personeelskantine, wat echt te sneu voor worden is, elke dag hetzelfde bijna, en hebben we s avonds doorgebracht in de social club. De woonkamer/bar voor t personeel in ons verblijf.
Zondag zijn we naar het dichtstbijzijnde dorpje gelopen. Ons was verteld dat het 20 min was, blijkbaar hebben we het of niet goed verstaan of ze hebben gelogen want je loopt er 45 min over. En nou was heen niet zo er, bergafwaarts, alleen daarna moesten we met al onze boodschappen weer gezellig terug, bergopwaarts!! Maar we hebben het overleefd.
Maandag begon onze induction week. We moesten smorgens verzamelen voor ontbijt in een van de zalen met alle andere nieuwe collega’s. nou je kan je wel voorstellen hoe ongelooflijk ongemakkelijk dat was. Vooral omdat Michèle, Noortje en ik alles opaten. Ja ik, ontbijten oh ze hadden zulke lekker zalm broodjes en muffins en…. Ook moest van iedereen een foto gemaakt worden voor je pas en kreeg iedereen behalve Amber zijn of haar uniform. De rest van de dag was gevuld met rondleiding door het hotel en alle formulieren ondertekenen en invullen. Waaronder een heel security vragen formulier voor de Ryder cup dat plaats vindt in september. S’ avonds waren we met zn drieën lekker en drankje aan t doen in de social, toen er een aantal gasten naar ons toe kwamen ; gaan jullie mee stappen in stirling? Nou dat lieten we ons geen twee keer vragen natuurlijk. Geen idee wie al die mensen waren en waar we heen gingen. Zijn we om 11 uur in de taxi gestapt en zijn we ‘s nachts ergens een keer weer thuis gekomen. En wat een mensen zeg, netvals of je een geordie shore serie binnen wandeld wat een figuren, geweldig!
Je kan je dus wel voorstellen hoe we dinsdag om 9 uur smorgens in de training room zaten. En wat was het eerste wat we gingen doen, Schieten. Hoewel ik had verwacht geen enkele kleiduif te raken is het me toch nog geluk om er wel geteld 3, jawel 3 te raken! De rest van de dag zijn we het hele terrein over geweest, de golfbanen, alle drie, de paardrijd school, de vakantie woningen. Je mag die huren vanaf 6000£. Aan het eind van de middag werden we opgehaald door de headwaiter van de starthearn voor onze eerste kennismaking met het restaurant. We kregen uitleg over het ontbijt, hoe we linnen moesten vervangen, welk linnen er op tafel moet, hoe worden de servetten gevouwen, wat krijgen de gasten allemaal tijdens ontbijt van ons. Wat staat er op het buffet en wat kunnen ze nog bestellen. En aan het eind was het tijd voor tafel bingo. Michael (headwaiter) had een enveloppe met alle tafelnummers en wij moesten alle kaartjes op de juiste tafels neer leggen. Nou dat ging natuurlijk niet zo soepel. Maar het was ons vergeven . Na de training moesten we ons gelijk omkleden en mooi maken, voor zover dat kan ik maak de opmerking alvast voor jullie. Want, we mochten eten in de strathearn als guest experience! Echt super gaaf! Heb in tijden niet zo lekker gegeten. Ik begon met schotse zalm dat voor mn neus werd gesneden en daarna een overheelijke steak en als dessert had ik de Berry trolly. Een trolly vol met de allerlekkerste aardbeien, frambozen en bramen die ik ooit gehad heb.
Woensdag was verder niet zo interessant. We kregen weer uitleg over van alles en nog wat, de general manager kwam langs. Wat een klein onzeker mannetje is dat zeg. Of in ieder geval, dat straalde die uit. Ik snap niet hoe hij GM kan zijn. Maar oke, ik oordeel te snel. S middags gingen we met Michael met de training voor het restaurant. We gingen dit keer door met diner, wat zijn daar onze taken en hoe moet het opgedekt worden. En natuurlijk tafel bingo om het af te sluiten.
Donderdag was de aller langste dag van mijn hele leven. We hadden food hygiene cursus. Van 9 tot 4. En het ging alleen maar over wassen en schoonmaken en koelkast indelingen. Verschrikkelijk. Ik weet ook nog niet of ik hem gehaald heb. Ik hoop t wel want ik wil die dag niet nog een keer overdoen. ’s Middags moesten we tijdens de restaurant training ons diner doornemen die we dinsdag gehad hadden. Er waren 5 kantjes met LQA standards. Leading Quality Assurance. Allemaal punten die je moet halen omdat de beste service te geven. Onze manier van service is dus afgesteld op al die punten. Het hotel moet een 85% of hoger scoren om deel uit te blijven maken van leading hotels of the World.
Vrijdagochtend hadden we een cursus alcohol schenken in Schotland. Wat zijn de regels, wat mag wel en wat mag niet. Heel veel mag dus niet en alles moet hier in maatbekers geschonken worden. Waar je in Nederland sterke drank besteld wordt het gewoon in je glas geschonken en hier gaat alles in een maatbeker en mag je absoluut niet meer schenken. Al hoe wel dit in Nederland nu ook strenger wordt… na de lunch hebben we koffie training gehad in het restaurant. Dus toen heb ik ze ff laten zien hoe mooi mijn latte macciato’s zijn ’s avonds zijn we weer heerlijk de bar ingedoken.
Zaterdag zijn we de hele dag naar Stirling geweest. Ook een stad in de buurt. Stirling ligt ‘onder’ ons en Perth ligt erboven. We hebben lekker geshopt, subway gegeten en vooral ge shopt
Zondag was het dan zo ver. Mijn eerste echte werkdag! Gelijk om 8uur smorgens beginnen met 500 man ontbijt!. Wat een drukte wat een gaos! 500 gasten in het kurhaus was niet zo erg dat was gewoon aanpoten. Maar hier moet je dus bij elke gast die binnen komt, moet je zodra de hostess weg loopt, naar de gast toelopen met verse jus. Dan moet je vragen of ze koffie of thee willen en of ze toast willen zoja bruin of wit of allebei. En dan moet je ervoor zorgen dat dat binnen 3 minuten op tafel staat. Dus je kan je wel indenken wanneer iedereen tegelijkertijd binnenkomt dat dat echte chaos is achter in de keuken. God zijdank hebben we het overleefd! Ik had gelukkig maar een kleine station met 10 tafels dus voor mij viel het wel mee. ’s Avonds om half 7 moest ik weer beginnen. Had eerst lekker de hele middag geslapen want ik was helemaal kapot. ’s Avonds was ik de runner. Dat houd dus in dat je het eten van de keuken naar de station brengt. En vanaf daar brengt de chef de rand het eten naar de gast. Zo ging het de rest van de week. Op het ontbijt mocht ik ook alleen maar runnen. Nou ik heb echt het gevoel alsof ik in die week 10kg ben afgevallen van al het rennen. Ik heb geen weegschaal dus heb geen idee. ;)
Eerste week gelukkig overleefd. Ik heb wel geteld 1 vrije dag gehad dus dat was wel even wennen. Zondag was mn 2e zondag om te werken en weer ongelooflijk druk. Het nadeel was alleen dat ik deze keer dus moest runnen ipv lekker chill op een station staan. Ik was kapot! Gelukkig mochten we ’s avonds al om 10 uur naar huis. Alle gasten waren al weg en bijna alles was alweer omgezet. Eitje dus.
Maar maandag omg. De week des hels kon beginnen. Adidas zat dus de hele week bij ons met 350 man. Die allemaal om 8 uur kwamen ontbijten. Blijkbaar was dat niet helemaal goed gecommuniceerd want de meesten beginnen om 8 uur met hun shift en er zijn er maar een paar die om 6 of 7 uur al zijn. Dus op het moment dat wij onze briefing hebben waarin alles word uitgelegd, komen dus even 350 man binnen gewandeld. Nou zelfs bij alle managers gingen de jasjes uit en iedereen hielp mee in het restaurant. We stonden na het ontbijt alles om te bouwen voor lunch, ze kwamen ook elke dag met 350 man lunchen en dineren. Komt de manager onze kant aangelopen ; “iedereen morgen die om 8 uur op het rooster staat die moeten er om 7 uur zijn, we moeten even de dutchies laten zien hoe het wel hoort”.
Dus tot vrijdag was het elke keer een uur of twee uur druk en de rest van de dag was je bezig met de hele meuk aan het ombouwen.
Maar woensdag was natuurlijk een hele speciale dag want Amber was jarig !! nou ik heb me nog nooit zo niet jarig gevoelt als die dag. Heb kapot gerend voor die adidas mensen, wat overigens ongelooflijk knappe mannen warren halleluja ik mag eigenlijk niet klagen . maar ik doe het toch. Het voordeel was dat ze maar zo kort bleven voor diner was dus ook dat we lekker vroeg klaar waren dus ik mocht om 8 uur ’s avonds al naar huis en Mn verjaardag vieren. Helaas was ik ’s nachts al met een paar collega;s het doolhof op het terrein in gegaan om om 12 uur champagne te drinken hehe dus ik was wel een klein beetje moe. Maar dat bederfde de pret niet.
Donderdagavond was het superleuk! Alle gasten van Adidas hadden hun afscheidsdiner. Dus een groot feest avond. Mijn wijk had 5 tafels waarvan er 3 Nederlands waren dus dat was ideaal. Ik werd omringd door allemaal ongelooflijke knappe mannen dus mijn avond kon niet meer stuk. Ik werd nog de dansvloer op gesleurd ( ze gingen allemaal zo dronken als wat pas om 2 uur weg), maar helaas werd ik boos aangekeken door mn manager.. om half 4 waren wij ook klaar met al hun zooi op te ruimen die ze achter gelaten hadden en mochten we naar huis.
Vrijdag ging al om 9 uur weer de wekker want ik ben samen met Michèle naar Edinburgh gegaan. Wat een prachtige stad is dat zeg. Helaas vonden Mn knieën het een iets minder leuke stad door alle hoogte verschillen. We zijn naar het kasteel geweest boven op de berg waar we van het prachtige uitzicht hebben genoten en de kroonjuwelen hebben gezien. Het kasteel was echt net een lief schattig dorpje. We hebben ook nog wat souvenirs gekocht en wat geshopt alleen was ik Mn tas met nieuwe kleren vergeten op t plein waar we wat hadden gegeten dus dat was wel een beetje een domper om de dag mee te beëindigen.
Zaterdag hoefde ik gelukkig pas om half 7 te beginnen dus had nog lekker de hele middag vrij! Kom ik aan, kijk ik op het bord waar ik sta. Runner. Alleen. Op een zaterdag. 200 gasten. Alleen. ALLEEN!!! Ik heb in Mn hele leven nog nooit zo hard gewerkt, gerend, ge-alles. O mijn god wat een avond was dat. Normaal doe je 200 man met zn drieën. Maar neehoor er waren allemaal zieken dus ik moest het allemaal alleen doen. Ik kon wel janken. Alles deed zeer. Mn knieën, mn rug mn armen. Maar ik kreeg wel allemaal complimenten dat ik zo hard gewerkt had. Goh, bedankt, je had ook ff kunnen helpen.
Zondag ochtend moest ik alweer om 7 uur ‘s morgens beginnen. Kwam de headwaiter naar me toe. Amber, ik zet je nu op de station neer, ik geloof dat je dat wel kan. God zij dank, halleluja zouden ze eindelijk doorhebben dat ik het kan?? Maar ik was helemaal naar de klote ik kon helemaal niks meer. Dus ik na het ontbijt naar de headwaiter toe want ik moest ook nog lunch draaien, of ik ook aub op de station kon en niet runnen. Want lunch heeft dezelfde opzet als diner en dan heb je dus veel meer verantwoordelijk heden en ben je ook daadwerkelijk in contact met de gast. Dus ik na mn eigen lunch pauze kijken op het bord en ja hoor ik ben op de station gezet aah jippieeeee . het was echte een geweldige middag. Ik had hele leuke tafels en ik mocht al heel veel dingen doen die eigenlijk bij andere chef de rangs niet mogen.
** ik zou trouwens even uitleggen wat alles betekend. **
Commis de rang = ik, manusje van alles.
Chef de rang = positie boven mij. Verantwoorlijke voor de stations
Station = een wijk van ongeveer 10-20 tafels.
Headwaiter = leiding gevende.
De meeste chef de rangs laten je alleen maar de kut klusjes doen, dus alleen maar tafelss afhalen en alles wat vies is naar achter brengen naar de tafel. Maar omdat mijn station heel veel trollies hadden. ** op de trollies liggen bijvoorbeeld gerookte zalm die aan tafel gefileerd worden, om steak en crêpe suzette die geflambeerd worden** Wij hadden er daar dus heel veel van en dat mag alleen de chef de rang doen dus ik was de gene die dus elke keer naar de tafel moest om alles voor de gasten te regelen en de rest van het eten te brengen dat niet op de trolly was. En ik ben verantwoordelijk voor het dessert. We hadden een dessert trolly waar al het goddelijke gebak uit de hemel was gevallen op de trolly. En we hadden ook een kaas trolly maar die moet ik nog even uit mn hoofd leren dus die deed iemand anders. Al met al een super zondag gehad.
Vanmorgen, maandag, kwam mn manager ’s morgens naar me toe. Zegt die “amber, ik wil even tegen zeggen dat ik niet had verwacht dat het je ging lukken zaterdagavond en dat je maar doorging. Ik vind het echt ongelooflijk knap van je en ik heb tegen mijn team ( alle headwaiters) gezegd dat ik niet meer wil dat je gaat runnen. Je gaat vanaf nu op de stations werken.” Dus die glimlach kwam natuurlijk de rest van de ochtend niet meer van mn gezicht af was het het dus allemaal waard.
Nou dit was het voor nu.
Hier de eerste echte mail vanuit Schotland. Waar zal ik eens beginnen? Bij het begin is misschien wel zo makkelijk.
Op vrijdag 25 april kwamen Michèle en ik aan op Gleneagles. In de regen. Was gelijk een ‘warm’ (NOT) welkom. We moesten ons melden bij de receptie waar we door iemand van het strathearn werden rondgeleid en naar onze kamer gebracht. Die kamer is niet zo heel veel. Zeg maar niks. Er staat een bed, een kast en een bureau en meer pas er ook niet in. Klein badkamertje ernaast gepropt, et voila iedereen heeft zo zn eigen kamer. ’s Avonds hebben mies en ik heerlijk een fles rose champagne geopend om t begin van t einde te vieren.
De volgende dag zijn we naar Perth gegaan. Nee niet in Australië maar in Schotland. Het is een stad een halfuur/ drie kwartier bij ons vandaan met de bus. Daar hebben we heerlijk geluncht en rond gewandeld. Alleen toen moesten we de bus nog naar huis vinden. Blijkbaar rijd die dus niet zo vaak en met niet zo vaak bedoel ik 1 x in de twee uur in t weekend als je geluk heb. Op zondag ben je al helemaal de Sjaak. Maar godzijdank wezen twee oudere dames ons de weg daar de bushalte en konden we daar na 45 min wachten met de bus naar huis. Op Gleneagles aangekomen ( de bushalte is voor de deur van het personeelsverblijf ) was daar Noortje ! het andere meisje van onze school we hebben heerlijk genoten van het avondeten in de personeelskantine, wat echt te sneu voor worden is, elke dag hetzelfde bijna, en hebben we s avonds doorgebracht in de social club. De woonkamer/bar voor t personeel in ons verblijf.
Zondag zijn we naar het dichtstbijzijnde dorpje gelopen. Ons was verteld dat het 20 min was, blijkbaar hebben we het of niet goed verstaan of ze hebben gelogen want je loopt er 45 min over. En nou was heen niet zo er, bergafwaarts, alleen daarna moesten we met al onze boodschappen weer gezellig terug, bergopwaarts!! Maar we hebben het overleefd.
Maandag begon onze induction week. We moesten smorgens verzamelen voor ontbijt in een van de zalen met alle andere nieuwe collega’s. nou je kan je wel voorstellen hoe ongelooflijk ongemakkelijk dat was. Vooral omdat Michèle, Noortje en ik alles opaten. Ja ik, ontbijten oh ze hadden zulke lekker zalm broodjes en muffins en…. Ook moest van iedereen een foto gemaakt worden voor je pas en kreeg iedereen behalve Amber zijn of haar uniform. De rest van de dag was gevuld met rondleiding door het hotel en alle formulieren ondertekenen en invullen. Waaronder een heel security vragen formulier voor de Ryder cup dat plaats vindt in september. S’ avonds waren we met zn drieën lekker en drankje aan t doen in de social, toen er een aantal gasten naar ons toe kwamen ; gaan jullie mee stappen in stirling? Nou dat lieten we ons geen twee keer vragen natuurlijk. Geen idee wie al die mensen waren en waar we heen gingen. Zijn we om 11 uur in de taxi gestapt en zijn we ‘s nachts ergens een keer weer thuis gekomen. En wat een mensen zeg, netvals of je een geordie shore serie binnen wandeld wat een figuren, geweldig!
Je kan je dus wel voorstellen hoe we dinsdag om 9 uur smorgens in de training room zaten. En wat was het eerste wat we gingen doen, Schieten. Hoewel ik had verwacht geen enkele kleiduif te raken is het me toch nog geluk om er wel geteld 3, jawel 3 te raken! De rest van de dag zijn we het hele terrein over geweest, de golfbanen, alle drie, de paardrijd school, de vakantie woningen. Je mag die huren vanaf 6000£. Aan het eind van de middag werden we opgehaald door de headwaiter van de starthearn voor onze eerste kennismaking met het restaurant. We kregen uitleg over het ontbijt, hoe we linnen moesten vervangen, welk linnen er op tafel moet, hoe worden de servetten gevouwen, wat krijgen de gasten allemaal tijdens ontbijt van ons. Wat staat er op het buffet en wat kunnen ze nog bestellen. En aan het eind was het tijd voor tafel bingo. Michael (headwaiter) had een enveloppe met alle tafelnummers en wij moesten alle kaartjes op de juiste tafels neer leggen. Nou dat ging natuurlijk niet zo soepel. Maar het was ons vergeven . Na de training moesten we ons gelijk omkleden en mooi maken, voor zover dat kan ik maak de opmerking alvast voor jullie. Want, we mochten eten in de strathearn als guest experience! Echt super gaaf! Heb in tijden niet zo lekker gegeten. Ik begon met schotse zalm dat voor mn neus werd gesneden en daarna een overheelijke steak en als dessert had ik de Berry trolly. Een trolly vol met de allerlekkerste aardbeien, frambozen en bramen die ik ooit gehad heb.
Woensdag was verder niet zo interessant. We kregen weer uitleg over van alles en nog wat, de general manager kwam langs. Wat een klein onzeker mannetje is dat zeg. Of in ieder geval, dat straalde die uit. Ik snap niet hoe hij GM kan zijn. Maar oke, ik oordeel te snel. S middags gingen we met Michael met de training voor het restaurant. We gingen dit keer door met diner, wat zijn daar onze taken en hoe moet het opgedekt worden. En natuurlijk tafel bingo om het af te sluiten.
Donderdag was de aller langste dag van mijn hele leven. We hadden food hygiene cursus. Van 9 tot 4. En het ging alleen maar over wassen en schoonmaken en koelkast indelingen. Verschrikkelijk. Ik weet ook nog niet of ik hem gehaald heb. Ik hoop t wel want ik wil die dag niet nog een keer overdoen. ’s Middags moesten we tijdens de restaurant training ons diner doornemen die we dinsdag gehad hadden. Er waren 5 kantjes met LQA standards. Leading Quality Assurance. Allemaal punten die je moet halen omdat de beste service te geven. Onze manier van service is dus afgesteld op al die punten. Het hotel moet een 85% of hoger scoren om deel uit te blijven maken van leading hotels of the World.
Vrijdagochtend hadden we een cursus alcohol schenken in Schotland. Wat zijn de regels, wat mag wel en wat mag niet. Heel veel mag dus niet en alles moet hier in maatbekers geschonken worden. Waar je in Nederland sterke drank besteld wordt het gewoon in je glas geschonken en hier gaat alles in een maatbeker en mag je absoluut niet meer schenken. Al hoe wel dit in Nederland nu ook strenger wordt… na de lunch hebben we koffie training gehad in het restaurant. Dus toen heb ik ze ff laten zien hoe mooi mijn latte macciato’s zijn ’s avonds zijn we weer heerlijk de bar ingedoken.
Zaterdag zijn we de hele dag naar Stirling geweest. Ook een stad in de buurt. Stirling ligt ‘onder’ ons en Perth ligt erboven. We hebben lekker geshopt, subway gegeten en vooral ge shopt
Zondag was het dan zo ver. Mijn eerste echte werkdag! Gelijk om 8uur smorgens beginnen met 500 man ontbijt!. Wat een drukte wat een gaos! 500 gasten in het kurhaus was niet zo erg dat was gewoon aanpoten. Maar hier moet je dus bij elke gast die binnen komt, moet je zodra de hostess weg loopt, naar de gast toelopen met verse jus. Dan moet je vragen of ze koffie of thee willen en of ze toast willen zoja bruin of wit of allebei. En dan moet je ervoor zorgen dat dat binnen 3 minuten op tafel staat. Dus je kan je wel indenken wanneer iedereen tegelijkertijd binnenkomt dat dat echte chaos is achter in de keuken. God zijdank hebben we het overleefd! Ik had gelukkig maar een kleine station met 10 tafels dus voor mij viel het wel mee. ’s Avonds om half 7 moest ik weer beginnen. Had eerst lekker de hele middag geslapen want ik was helemaal kapot. ’s Avonds was ik de runner. Dat houd dus in dat je het eten van de keuken naar de station brengt. En vanaf daar brengt de chef de rand het eten naar de gast. Zo ging het de rest van de week. Op het ontbijt mocht ik ook alleen maar runnen. Nou ik heb echt het gevoel alsof ik in die week 10kg ben afgevallen van al het rennen. Ik heb geen weegschaal dus heb geen idee. ;)
Eerste week gelukkig overleefd. Ik heb wel geteld 1 vrije dag gehad dus dat was wel even wennen. Zondag was mn 2e zondag om te werken en weer ongelooflijk druk. Het nadeel was alleen dat ik deze keer dus moest runnen ipv lekker chill op een station staan. Ik was kapot! Gelukkig mochten we ’s avonds al om 10 uur naar huis. Alle gasten waren al weg en bijna alles was alweer omgezet. Eitje dus.
Maar maandag omg. De week des hels kon beginnen. Adidas zat dus de hele week bij ons met 350 man. Die allemaal om 8 uur kwamen ontbijten. Blijkbaar was dat niet helemaal goed gecommuniceerd want de meesten beginnen om 8 uur met hun shift en er zijn er maar een paar die om 6 of 7 uur al zijn. Dus op het moment dat wij onze briefing hebben waarin alles word uitgelegd, komen dus even 350 man binnen gewandeld. Nou zelfs bij alle managers gingen de jasjes uit en iedereen hielp mee in het restaurant. We stonden na het ontbijt alles om te bouwen voor lunch, ze kwamen ook elke dag met 350 man lunchen en dineren. Komt de manager onze kant aangelopen ; “iedereen morgen die om 8 uur op het rooster staat die moeten er om 7 uur zijn, we moeten even de dutchies laten zien hoe het wel hoort”.
Dus tot vrijdag was het elke keer een uur of twee uur druk en de rest van de dag was je bezig met de hele meuk aan het ombouwen.
Maar woensdag was natuurlijk een hele speciale dag want Amber was jarig !! nou ik heb me nog nooit zo niet jarig gevoelt als die dag. Heb kapot gerend voor die adidas mensen, wat overigens ongelooflijk knappe mannen warren halleluja ik mag eigenlijk niet klagen . maar ik doe het toch. Het voordeel was dat ze maar zo kort bleven voor diner was dus ook dat we lekker vroeg klaar waren dus ik mocht om 8 uur ’s avonds al naar huis en Mn verjaardag vieren. Helaas was ik ’s nachts al met een paar collega;s het doolhof op het terrein in gegaan om om 12 uur champagne te drinken hehe dus ik was wel een klein beetje moe. Maar dat bederfde de pret niet.
Donderdagavond was het superleuk! Alle gasten van Adidas hadden hun afscheidsdiner. Dus een groot feest avond. Mijn wijk had 5 tafels waarvan er 3 Nederlands waren dus dat was ideaal. Ik werd omringd door allemaal ongelooflijke knappe mannen dus mijn avond kon niet meer stuk. Ik werd nog de dansvloer op gesleurd ( ze gingen allemaal zo dronken als wat pas om 2 uur weg), maar helaas werd ik boos aangekeken door mn manager.. om half 4 waren wij ook klaar met al hun zooi op te ruimen die ze achter gelaten hadden en mochten we naar huis.
Vrijdag ging al om 9 uur weer de wekker want ik ben samen met Michèle naar Edinburgh gegaan. Wat een prachtige stad is dat zeg. Helaas vonden Mn knieën het een iets minder leuke stad door alle hoogte verschillen. We zijn naar het kasteel geweest boven op de berg waar we van het prachtige uitzicht hebben genoten en de kroonjuwelen hebben gezien. Het kasteel was echt net een lief schattig dorpje. We hebben ook nog wat souvenirs gekocht en wat geshopt alleen was ik Mn tas met nieuwe kleren vergeten op t plein waar we wat hadden gegeten dus dat was wel een beetje een domper om de dag mee te beëindigen.
Zaterdag hoefde ik gelukkig pas om half 7 te beginnen dus had nog lekker de hele middag vrij! Kom ik aan, kijk ik op het bord waar ik sta. Runner. Alleen. Op een zaterdag. 200 gasten. Alleen. ALLEEN!!! Ik heb in Mn hele leven nog nooit zo hard gewerkt, gerend, ge-alles. O mijn god wat een avond was dat. Normaal doe je 200 man met zn drieën. Maar neehoor er waren allemaal zieken dus ik moest het allemaal alleen doen. Ik kon wel janken. Alles deed zeer. Mn knieën, mn rug mn armen. Maar ik kreeg wel allemaal complimenten dat ik zo hard gewerkt had. Goh, bedankt, je had ook ff kunnen helpen.
Zondag ochtend moest ik alweer om 7 uur ‘s morgens beginnen. Kwam de headwaiter naar me toe. Amber, ik zet je nu op de station neer, ik geloof dat je dat wel kan. God zij dank, halleluja zouden ze eindelijk doorhebben dat ik het kan?? Maar ik was helemaal naar de klote ik kon helemaal niks meer. Dus ik na het ontbijt naar de headwaiter toe want ik moest ook nog lunch draaien, of ik ook aub op de station kon en niet runnen. Want lunch heeft dezelfde opzet als diner en dan heb je dus veel meer verantwoordelijk heden en ben je ook daadwerkelijk in contact met de gast. Dus ik na mn eigen lunch pauze kijken op het bord en ja hoor ik ben op de station gezet aah jippieeeee . het was echte een geweldige middag. Ik had hele leuke tafels en ik mocht al heel veel dingen doen die eigenlijk bij andere chef de rangs niet mogen.
** ik zou trouwens even uitleggen wat alles betekend. **
Commis de rang = ik, manusje van alles.
Chef de rang = positie boven mij. Verantwoorlijke voor de stations
Station = een wijk van ongeveer 10-20 tafels.
Headwaiter = leiding gevende.
De meeste chef de rangs laten je alleen maar de kut klusjes doen, dus alleen maar tafelss afhalen en alles wat vies is naar achter brengen naar de tafel. Maar omdat mijn station heel veel trollies hadden. ** op de trollies liggen bijvoorbeeld gerookte zalm die aan tafel gefileerd worden, om steak en crêpe suzette die geflambeerd worden** Wij hadden er daar dus heel veel van en dat mag alleen de chef de rang doen dus ik was de gene die dus elke keer naar de tafel moest om alles voor de gasten te regelen en de rest van het eten te brengen dat niet op de trolly was. En ik ben verantwoordelijk voor het dessert. We hadden een dessert trolly waar al het goddelijke gebak uit de hemel was gevallen op de trolly. En we hadden ook een kaas trolly maar die moet ik nog even uit mn hoofd leren dus die deed iemand anders. Al met al een super zondag gehad.
Vanmorgen, maandag, kwam mn manager ’s morgens naar me toe. Zegt die “amber, ik wil even tegen zeggen dat ik niet had verwacht dat het je ging lukken zaterdagavond en dat je maar doorging. Ik vind het echt ongelooflijk knap van je en ik heb tegen mijn team ( alle headwaiters) gezegd dat ik niet meer wil dat je gaat runnen. Je gaat vanaf nu op de stations werken.” Dus die glimlach kwam natuurlijk de rest van de ochtend niet meer van mn gezicht af was het het dus allemaal waard.
Nou dit was het voor nu.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
